ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΝΑΜΟΝΗΣ

Περιμένω μια αφορμή. Αλλά ούτε αυτό είναι αλήθεια. Αν ήθελα, οι αφορμές είναι τριγύρω μου και εγώ τις αφήνω να περνούν. Θέλω να βλέπω ότι δέ βλέπω τίποτα. Για να είναι οι ώρες πιο μαλακές. Και ο ήλιος απλά ένας ήλιος. Μου φαίνεται η σελίδα ήπειρος ολόκληρη και πώς να τη διασχίσω με ένα μολύβι; Πού με έχω χάσει; Και το ερωτηματικό, ακόμα, δέν είναι αφορμή για απαντήσεις. Τώρα που το ξανακοιτώ, είναι ένα κεφάλι μικρό σαν κεφαλή καρφίτσας να αιωρείται πάνω από δυο λυγισμένα γόνατα. Το ερωτηματικό κάθεται πάνω σε ένα παγκάκι. Και δε σκοπεύει να φύγει σύντομα.